Mokra odzież po praniu:
pralka nie odwirowuje – pełna diagnostyka

Analiza problemu mokrego wsadu po zakończeniu cyklu opiera się na kontroli dehydratacji bębna, algorytmu niewyważenia oraz stabilności napędu. Początek diagnostyki: weryfikacja spustu wody – czas opróżnienia ≤90s, przepływ pompy ≥18L/min, prąd 0.25–0.5A, brak pulsacji wskazujących częściowe zatkanie. Presostat: stabilne zgłoszenie stanu „pusty” przy poziomie <50–70mm słupa wody; jeżeli sygnał nie przełącza, moduł blokuje rampę obrotową. W modelach z czujnikiem ciśnienia analogowego sygnał 0.5–4.5V bez fluktuacji >10mV. Weryfikacja drzwi: sygnał blokady stabilny, brak drgań kontaktów >10ms. Po odprowadzeniu wody pralka musi wejść w etap rozlokowania wsadu: amplituda drgań <1.2m/s² poziomo przy ~80–120rpm; przekroczenie progu skutkuje kolejnymi korektami i pominięciem wysokich obrotów. Jeśli przy pustym bębnie test serwisowy osiąga 1200rpm, a z wsadem nie, przyczyna leży w niewyważeniu lub tłumieniu drgań. Luz łożysk ≤0.15mm radialnie, amortyzatory 80–120N, poziom ±1mm/400mm. Test masy wsadu: 1–3kg dla cyklu referencyjnego, zbyt mały lub jednostronny wsad wywołuje pętlę prób. Prąd napędu przy rozbiegu 4–7×I_n, ustalenie <400ms; rosnący prąd bez wzrostu prędkości oznacza tarcie lub zablokowanie bębna przez ciało obce.

Sekcja napędowa i tachometr odpowiadają za kontrolę prędkości i potwierdzenie ruchu. Tachometr: sygnał proporcjonalny do prędkości, jitter <1%, brak przerw impulsów przy ruchu ręcznym. Silnik szczotkowy: rezystancja 1.5–6Ω, szczotki ≥8mm, brak nadmiernego iskrzenia; komutator bez rowków >0.3mm. BLDC: sygnały Halla 120° elektrycznych, jitter <5µs. Triak/SSR: bramka 5–15mA, spadek <2V, brak nagrzewania >80°C po 3min średniego obciążenia. Zasilacz modułu: 12V/5V stabilne ±5%, ripple <120/80mVp-p; reset MCU przy rozbiegu to typowy efekt starzenia kondensatora bulk. Jeśli pralka zatrzymuje rampę przy ~400rpm, sprawdza się algorytm kontroli piany: sygnał nie może pozostawać wysoki po drugim płukaniu, w przeciwnym razie sterownik wymusza dopompowanie i kolejne obroty mieszające, co wydłuża czas i obniża efektywność odwirowania. Sprawdza się opór obrotu bębna ręcznie: płynnie, bez oporów; ciężki start wskazuje uszkodzone łożyska lub przetarcie fartucha. Prąd dynamiczny: stabilny, odchyłka <15% nominalnego; pulsacja prądu sugeruje modulację z powodu niewyważenia lub błędnych odczytów tachometru.

Ocena końcowa obejmuje pomiar wilgotności pozostałej. Dla wirowania 1200rpm oczekiwany poziom resztkowy 45–55% (bawełna); wartość >65% oznacza niedokończoną sekwencję wirowania. Test serwisowy: trzy rampy 400→800→1200rpm, amplituda drgań <1.5m/s² poziomo, <0.8m/s² pionowo. Jeżeli moduł rezygnuje z wysokich obrotów mimo poprawnych wejść, sprawdza się ścieżki PCB pod kątem mikropęknięć: zmiana sygnału o >10mV przy ugięciu płytki potwierdza uszkodzenie. Filtr EMI i przewód PE weryfikowane, ponieważ zakłócenia mogą powodować błędną interpretację sygnałów silnika. Kryteria wymiany: pompa z przepływem <15L/min, presostat niestabilny, NTC z fluktuacją >5LSB, tachometr bez impulsów, moduł resetujący się pod obciążeniem. Po naprawie: test trzech cykli, gradient wysuszenia stabilny, brak korekt algorytmu >3 prób, potwierdzenie docelowych obrotów.

Walidację skuteczności odwirowania, stabilność algorytmu niewyważenia i spójność sygnałów wykonuje się według procedur stosowanych przez serwis AGD w Gliwicach oraz w ramach standardów regionalnych województwa śląskiego, z zachowaniem identycznych warunków obciążenia, rejestracją prądów i prędkości oraz kontrolą drgań w trzech pełnych cyklach.